MEŠA SELIMOVIĆ O VLASTI
Postoje tri velike strasti, alkohol, kocka i vlast. Od prve dvije se nekako može izliječiti, od treće nikako. Vlast je i najteži porok. Zbog nje se ubija, zbog nje se gine, zbog nje se gubi ljudski lik. Neodoljiva je kao čarobni kamen, jer pribavlja moć. Čovjeka na vlasti podstiču kukavice, bodre laskavci, podržavaju lupeži, i njegova predstava o sebi uvijek je ljepša nego istina. Sve ljude smatra glupim, jer kriju pred njim svoje pravo mišljenje, a sebi prisvaja pravo da sve zna, i ljudi to prihvataju. Niko na vlasti nije pametan, jer i pametni ubrzo izgube razbor, i niko trpeljiv, jer mrze promjenu. Odmah stvaraju vječne zakone, vječna načela, vječno ustrojstvo, i vežući vlast uz boga, učvršćuju svoju moć. I niko ih ne bi oborio, da ne postaju smetnja i prijetnja drugim moćnicima. Ruše ih uvijek na isti način, objašnjavajući to nasiljem prema narodu, a svi su nasilnici, i izdajom prema vladaru, a nikome to ni na um ne pada. I nikoga to nije urazumilo, svi srljaju na vlast, kao noćni leptiri na plamen svijeće.
Tvrđava, citat
Na današnji dan prije 103 godine u Tuzli je rođen jedan od najvećih bosanskohercegovačkih i jugoslovenskih pisaca Mehmed Meša Selimović, koji je svojim djelima obilježio književnost u drugoj polovini 20. vijeka.
Selimović je u rodnoj Tuzli završio osnovnu školu i Gimnaziju, a u Beogradu Filozofski fakultet, Odsjek za srpskohrvatski jezik i jugoslovensku književnost.
Radio je kao profesor Građanske škole, 1936. godine postavljen je za suplenta u Realnoj gimnaziji u Tuzli.
Tokom Drugog svjetskog rata u Tuzli je hapšen zbog saradnje sa Narodnooslobodilačkim pokretom. U Beograd se preselio 1944. godine i tamo je obavljao značajne političke i kulturne funkcije.
Od 1947. godine živio je u Sarajevu i radio kao profesor Više pedagoške škole, docent Filozofskog fakulteta, umjetnički direktor Bosna-filma, direktor Drame Narodnog pozorišta, glavni urednik izdavačkog preduzeća “Svjetlost”.
Nakon penzionisanja 1971. godine, vratio se u Beograd, gdje je i umro 11. jula 1982. godine.
Selimović je obavljao i dužnost predsjednika Saveza književnika Jugoslavije, dobio je počasni doktorat Univerziteta u Sarajevu, a bio je i redovni član ANUBiH i SANU.
Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja, od kojih su najznačajnije NIN-ova nagrada /1967./, Goranova nagrada /1967./, Njegoševa nagrada /1967./, Dvadesetsedmojulska nagrada SRBiH, nagrada AVNOJ-a, te Šestoaprilska nagrada grada Sarajeva /1962./.
Njegova djela su: “Uvrijeđeni čovjek”, “Prva četa”, “Tuđa zemlja”, “Noć i jutra”, “Tišine”, “Magla i mjesečina”, “Eseji i ogledi”, “Derviš i smrt”, “Za i protiv Vuka”, “Tvrđava”, “Djevojka crvene kose”, “Ostrvo”, “Sjećanja”, “Krug”.
