Said Šteta
BIO JE OKTOBAR
Ruke mekše od kadife i neobično bijele
uzimale su zvijezdu iz blata
i nosile je visoko
u sazviježđe želja svojih
Bio je oktobar
kada i mravi ljetinu dijele
na dlanu zrno žita, kao od zlata
i zraka sunca za oko
što lice osmijehom boji
Bio je oktobar
kao obrazi rumeno lišće
šušti na usnama ushićenja
u džepu milion želja zarobljeno čami
I svaka osmijeh na obrazima išće
kao ormar uspomena, pune su nestrpljenja
malo je hladno, ali još zrikavci pjevaju u tami
Na prstima je mjesečev prah
i kriška neba u oku zastala
u tankim venama osjećaji marširaju
Bio je oktobar
Noć je mirisala na kadifu, naizgled gubila dah
vraćajući se ljubila dan, da bi se rastala
na klupi nezaborava pogledi se još diraju…
