Slikarstvo Medžida Fakića protkano je autentičnim ambijentom sandžačkih gradova, sokaka, kapija, duvara i raznih motiva, koji se nižu u slikama kao viševjekovni životni put. Vremenska dimenzija slike, interaktivna je i može relativno oscilirati, počinje od najranijih zapisa na našim prostorima, te ide sve do današnjosti. Naime, Medžid kombinuje elemente osmanlijske arhitekture, zaboravljene predmete, spise i avlije sa jakim emotivnim nabojem slikarske ekspresije koja je rafinisana intelektualnim slikarskim geslom. U djelima Medžida Fakića dominantan je osjećaj intime kao i sveukupne likovne harmonije, koji paralelno koegzistiraju sa uvijek prisutnom emotivnom burom socioloških zagonetki, pomoću kojih se postiže snažni umjetnički dualizam. Djela razotkrivaju konstantnu vezu prošlosti i sadašnjosti, odnosno sve one momente i situacije u kojima i danas obitavamo, sugerišući nam pri tom važnost nezaborava. Sadržajni koncept djela ostavlja posmatraču priliku da sopstvenom projekcijom upotpuni svoj doživljaj djela, čime se ostvaruje specifična interaktivnost i daje prilika konzumentima da budu aktivni deo estetskog procesa.
Sa likovne strane Medžid nam dopušta da uživamo u igri iskusnog slikarskog virtuoza. Lahkoću slikarskog gesta vješto sjedinjuje u svim činiocima likovnog djela. Kompozicijski i ritmički planovi slika sa konstantno razigranim smjerovima i vizuelnom dinamikom uvode nas u uzbudljivi unutrašnji svijet djela. Crtački pristup u slikama vješto je refinisan, na momente crtež dominira i akcentuje pojedine dijelove slike, te je kao svojevrsni pečat ubedljiv i ima prizvuk vremenske dimenzije. Prisutni su neizostavni elementi ljudskih figura u prvom planu, koje nas dovode do humane i emotivne esencije. Portreti figura su emotivni refleksi autora, te one nijemo komuniciraju sa nama, kao da nam uvijek otkrivajublagi šapat misli. Figure su u interakciji sa upotrebnim predmetima koji uvijek otkrivaju blagi šapat misli. Figure su u interakciji sa upotrebnim predmetima koji uvijek nose mistično značenje, kao što je slučaj u slici ,,ASTROLAB’’ (stara islamska sprava za orijentaciju u prostoru). Intenzitet boje je taktički besprijekorno određen i na momente blistavo zvučan i oplemenjujući. Valeri su vješto organizovani i esencijalno oplemenjuju slike te pozivaju posmatrača da mistično utone u svijet čarolije izvan vremenskih okvira.
Medžid Fakić, rođen je 15. 08. 1960. godine u Tutinu. Od 1975. do 1977. godine pohađa srednju umjetničku školu Skoplju, od 1977. do 1979. Gimanziju u Tutinu. Diplomirao je 1986. godine na Istoriji umjetnosti sa Arheologijom u Skoplju, gdje 1984. godine upisuje Likovnu akademiju. Magistrirao slikarstvo na Internacionalnom univerzitetu u Novom Pazaru. Član je Sandžačkog udruženja likovnih umjetnika (SULU).
Živi i radi u Tutinu.
Medžid Fakić: Tutinska nostalgija
Medžid Fakić: Sjećanje na Vernera i Nafrate
Medžid Fakić: Personalizam
Medžid Fakić: Memorija iz 1937. godine
Medžid Fakić: Verneru u pohode
Medžid Fakić: Alegorija u crvenom
